dinsdag, oktober 31, 2006

Adem halen 9

Maandagavond was ik vroeger thuis, een uurtje vissen dus! Een lokaal meer dicht in de buurt, waar ik al een paar maanden niet meer was geweest om te vissen. Ik koos voor de rood-witte Sandra, omdat die me daar al vis heeft opgeleverd. Het mocht niet baten, de vis lag stil. Maar het warme ondergaande zonnetje deed deugd, zeker als je beseft dat het wel eens de laatste mooie dagen van het jaar kunnen zijn.
Tegen donker vond ik een klein dood snoekje. Althans, ik dacht dat ie dood was. Hij lag op z'n kop in de golven te dobberen, zielig, maar er zat nog wat leven in. Een grote snijwonde op z'n kop. Aalscholvers, of een boot?... Ik heb 'm uit z'n lijden verlost, maar kon het niet over m'n hart krijgen om 'm mee te nemen om op te eten. Het zijn ten slotte mijn vriendjes.

Poldersnoeken

Vrijdag was het snoekendag met David. We kozen voor een groot Nederlands water, met bewezen grote snoeken. Althans voor anderen, helaas niet voor mij want ik krijg er geen voet aan wal. De talrijk aanwezige vissen laten zich niet vangen. Wij wijten het aan dressuur, maar misschien kunnen we er geen zak van. Kunnen we eigenlijk wel vissen?
Anyway, het was een mooie maar vrij koude dag op het water, maar tot ver in de namiddag kregen we geen snoek te zien. Eerst een tijd getrold met groot en klein kunstaas, diep en ondiep. Dan een tijdje veelbelovende stekken afgeworpen. Niks. Ook gevertikaald boven signalen op 8 meter diepte. Niks, buiten een tikje van een moedige snoekbaars.
Daarna terug getrold. En zie, aan m'n Mann's Megagrub (megagrote supertwister, 35cm+) pleegt een kleine snoek van zo'n 55 cm bijna zelfmoord. Hoe is het mogelijk dat ze dit kunnen binnen sloeberen?
We vissen zo verder en ik krijg iets verderop, net na het passeren boven een school aasvis, nog een venijnige aanbeet boven 8 meter water. Hij hangt niet, wilde dus alleen even proeven of de tanden scherpen. 'De herder van de school': merkt David op.
De dag is zo voorbij, en we kunnen terug. David moet het vandaag stellen zonder vis. Na de nu al legendarische lekkerbekjes tussenstop met spareribs aanvaarden we de terugweg om prompt de file in te rijden. Ik ben pas om 23u30 terug in Mechelen.
Ik slaap een paar uur en sta 's morgens vroeg al terug in de Nederlandse polder. Het doet deugd om samen met de reigers de smalle beekjes uit te peuteren. De koeien slaan het allemaal maar wat gade. Dit is pas echt vissen, mijn ding! M'n oppervlakte Spook laten ze met rust en schakel om naar een streamer. Na een paar honderd meter vind ik vis, en er volgen algauw enkele vissen tot zo'n 70cm. Lekker. Ik mis er minstens evenveel en nog meer, ze duiken met te veel bravoure op m'n streamers maar raken vlug onthaakt.
Wat verderop zie ik een grote pluk gras op het water drijven. Dit lag er vorige keer toch niet? Groen op drift. Ik vlei er m'n streamer naast en die word ogenblikkelijk binnen geslurpt door een mooie vis. Erg toffe dril, het beest geeft zich uiteindelijk gewonnen en ik trek hem aan het dyneema tegen de oever om hem te pakken. Eén slag maakt hij nog en het fijne Spiderwire snijdt zich een weg tot op het been van m'n geweekte wijsvinger. Godverd! Weer al een fout. Maar, ik kan hem meten op 91cm. Voor de polder een echt beste vis! Mooi Vandeplancke, die is binnen! M'n dag kan niet meer stuk!
Toch word die dag even later aan flarden geschoten door de komst van een boze beroepsvisser die me behoorlijk uitscheldt en me toebijt dat ik helemaal niet mag vissen in dit stuk water. Tja, én daar kom ik nu al drie jaar? Blijkt dat hij die ganse polder pacht... waarschuwingsbordjes zijn er blijkbaar te veel aan? Na een korte discussie en dreiging met de politie muis er toch maar vanonder... met de staart tussen de benen.
Dan maar op de tast naar ander water, buiten 's mans territorium? Dat is vlug gevonden en ik mag er zelfs met de gewone vergunningen vissen. Een half uur later leg ik een leuke snoek op de kant, m'n Guppy blijkt hier ook te werken. Het is hier groot genoeg om met de boot te vissen, hier kom ik dus nog terug.
Later, op de terugweg naar huis hou ik nog even halt aan een verloren slootje, geprangd tussen autosnelweg en een bos. Je rijd er zo voorbij. Een halve meter diep, maar er stonden drie reigers op wacht. Mooi teken. Een kwartiertje later heb ik reeds drie aanbeten gehad, en alledrie schoten ze los... Pfff... Streamers? Ik verwissel naar een kleine Storm oppervlakteplug en tik de zaak terug in het oppervlak. Prompt haak ik een leuk snoekje dat tijdens het pakken van het aas een eind de lucht in schiet. Fantastisch!
Vijf stuks snoek op de kant waaronder een mooie, leuke dag in de polder dus. Het lucht je op... een beetje adem halen dus.

maandag, oktober 23, 2006

Herfst?

Zou deze week de herfst beginnen? Of mischien word het direct winter?
Wat moet een mens nou met temperaturen van 20 graden eind oktober...
normaal kan je het niet noemen met bloeiende bloemen en nauwelijks verkleurende bomen.
Zaterdag zaten we in het Vrijbroekpark, Jan's kleine vissersopleiding! Het viel niet mee want hij had er geen zin in.
De kriebelende maden die ik had gekocht waren veel interessanter dan de onder water schuivende pen.
Ach ja, hoe zijn we immers zelf geweest? Heb jij nooit maden op een drijvend blad gelegd, ze de golven ingestuurd en ze nagekeken tot de wriemelaars zichzelf over de rand kriebelden, de gewisse dood tegemoet?

dinsdag, oktober 17, 2006

Adem halen 8

Gisterenavond had ik nog een groot uurtje over na m'n escapade naar het Vredegerecht. Het zonnetje deed me deugd maar eigenlijk is dat niet zo'n best snoekweer. Toch maar gegaan, genietend van de zonnestralen op m'n pas kaalgeschoren bol.
Een paar weken geleden had ik een paar Toads gekocht, uit de kluiten gewassen siliconen kikkers, een moord om er mee te werpen, maar ze zwemmen erg mooi. Dat vond ook een snoek van 85 cm die de kikker uit kant kwam halen. Dus ne een halfuurtje had ik al een vis en was er best tevreden mee, zo na het werk.
De verdere strooptocht langs het water leverde niks meer op, buiten een babbel met enkele sympathieke vissers.
De zon ging onder en ik naar huis.

maandag, oktober 16, 2006

Tnx!

Ik sta ook versteld van de hoeveelheid mensen die m'n exploten via deze blog volgen, en het doet me plezier dat jullie er blijkbaar iets aan hebben, of het op z'n minst leuk vinden om het te lezen. Da's trouwens de stimulans om er mee door te gaan.
Ook is het erg tof om aan het water aangesproken te worden door 'wildvreemden', die deze site blijken te kennen en er van genieten, leuk om kennis te maken met jullie!
Dus, bij deze, nogmaals thanks!

Adem halen 7

Zaterdagmorgen stond ik in alle vroegte in de nog altijd groene Hollandse polder. De geur van landbouw deed deugd na het afzien in de stad. Het viel me op hoe groen alles nog was, nog blaadjes aan de wilgen... Alleen het frisse morgenwindje deed er me aan herinneren dat het toch al midden oktober is.
In Bretagne had ik twee oppervlaktepluggen gekocht, waaronder een Heddon Spook. Ik kon het niet laten om er mee aan de slag te gaan. In combinatie met m'n nieuwe Fox Lure & Shad hengel zowaar prima licht te vissen. Het is erg plezant om je kunstaas de ganse tijd te zien werken, gestuurd door de subtiele tikjes uit die schitterende hengel. Ik trok dus v-sporen in de polder. Erg leuk.
Een uur of ving ik niks, tot ik aan één van m'n favoriete plekjes kwam aangewandeld. Langs de kroosrand knalde er vlak voor m'n voeten een 70-tiger op die Heddon, man ik sprong omhoog van het verschot, wat is dat explosief als een snoek iets van het oppervlak grist! Erg tof en twintig meter verder had ik er nog eentje, iets kleiner van formaat. Vijftig meter verder had ik een misser, de vis schoot langs m'n kunstaas door, en verdwaalde ook nog een tweede keer. Ik stapte verder maar in het terugkeren, tien minuten later had ik 'm wel te knippen. Haha!
Ik trachte de kou uit m'n lijf te verdrijven door een stukje te gaan stappen naar een andere stek.
Daar bleef het verbazend stil, maar ik kon zien dat er al gevist was. Na een halfuurtje klapte er een vis, zonder enige rimpel vooraf, vanonder een plukje overhangend gras op m'n kunstaas. Het was er geen dertig centimeter diep en toch lag die vis eronder, onzichtbaar. Het water kleurde donker, gasbellen spatten kapot, geur van bagger. Een echte bak! Die dan nog eens fel door de slip ging. Met m'n lekke liesbot wilde ik niet in het water gaan, stom van me, want na wat geklungel met m'n handen schoot de vis los. Meestal vind ik dat niet erg, maar nu kon ik niet laten m'n meetlintje te voorschijn te halen en een voorzichtige schatting te maken. Ik kwam op ruim één meter, één meter tien was wat overdreven. Godverdomme, een gemiste metersnoek in de polder, godverdomme!
Het bleef een paar honderd meter stil, maar iets verderop hadden ze er wel zin in, want voor de rest van de dag kreeg ik nog een tiental aanbeten, was de tel kwijtgeraakt, maar ik wist er nog een viertal te klissen, ook een grote baars griste de Heddon van het oppervlak.
Het viel op dat de kantjes het best gaven, geen enkele vis werd in het midden gehaakt.
Zalige dag, zonder meer, alleen jammer van die gemiste knoeperd.
De twee karperstaarten die in de vooravond naar me stonden te zwaaien boven het oppervlak maakten het plaatje compleet.

maandag, oktober 09, 2006

Hoop in bange dagen

Ja, hoop. Wat is er mooier dan je eigen kid aan de slag zien met een hengel? Dat hij scherp vist dat had ik al door, zelfs iets te scherp. Ik heb 'm een tweede hengel gekocht met een elastiek in. Tegen m'n principes, want je voelt de gehaakte vis niet, net als bungee dat ding. Maar hij vangt er zijn vissen mee, en de elastiek is tolerant!
Zaterdag ging het opperbest in het Vrijbroekpark. De ene brasem na de andere werd geland met sweetcorn als aas.
Plezier dat ie had. En dat maakt me blij.

Hoop op beter

Het wordt tijd dat ik eens iets vang.
Maar, dan moet ik wel gaan vissen natuurlijk.
Volgende week mischien?

vrijdag, oktober 06, 2006

Adem halen 6

Tja, het heeft deze week al lekker gewaaid. Dinsdagavond was het berenweer, met die lekker zware wind beukend op de goede kant.
Was op het werk net twee dagen 'hard werk' kwijtgespeeld door het stuk gaan van een server (geen back-up verdorie), en dan ben ik 's avonds om te luchten een uurtje gaan vissen. Ik dacht dat die wind wel goed zou zijn... maar ik heb helemaal geen beet gehad... nog geen volgertje.

maandag, oktober 02, 2006

I love Sandra

De voorspelling dat het slecht weer ging worden ging vorige week niet echt op. Daar zaten we dan op onze boot, traag driftend over een slome rivier. Alhoewel het overtrokken was werd het vrijdag toch broeierig heet.
We waren reeds aan de heldere rivier toen het nog schemerde, en dat is verrekt vroeg opstaan voor mij! De boot lag vliegensvlug op het water (we worden het aardig gewoon!). De eerste vissers die we zagen waren beroepsvissers. Honderden meters fuiken werden op hun boot binnen gedraaid, met veel krabben en hier en daar vis als resultaat. Later op de morgen kwamen we ze terug tegen en dan waren ze elektrisch aan het vissen in het kantje. Man, wat kwam daar paling in het net! Mag dit eigenlijk wel in Nederland? 's Avonds hoorden we van een andere kunstaasvisser dat de betreffende beroepsvissers helemaal geen recht had om op dat stukje rivier te vissen... Tja... Ook hadden ze daar vorig jaar een gekende snoek van 127 cm dood gevonden in één van die fuiken... Gromgromgrom!...
De eerste aanbeet kwam erg snel, en resulteerde in een vlug gelande snoek van 97 cm, ik kon er best mee leven. Hij slaagde er ondertussen wel in m'n favoriete Sandra aan de duistere diepten van de rivier toe te vertrouwen. Die was ik kwijt. We vereeuwigden de vis in het eerste morgenzonnetje. Het voorspelde veel goeds voor de aanstormende dag. Maar dat bleek een foute veronderstelling, niks volgde nog. We gingen stug door tot in de late namiddag maar geen snoek vond onze kunstaasjes nog de moeite.