Een te warme dag?

Gisteren hadden we afgesproken om een dagje te gaan snoeken op de rivier. Moet het dan nou net zo'n warm weer worden? We zagen het niet zo best zitten om vis in de boot te krijgen.
De rivier lag er bij 27 graden nog altijd fris bij, maar ondanks de hitte voelden we dat het de moeite waard was om alles op alles te zetten. De kribben en kantjes werden secuur driftend afgevist. David bestookte de snoeken met allehande kleurrijk spul, en ook met z'n eigengebouwde streamers. Ik had me voorgenomen om het enkel met shads te proberen.

We zaten op het water rond 10u in de morgen en een half uurtje later had ik wel totaal onverwacht een snoek van 99cm. Een echte opkikker in dit warme weer! Op een wit-zwarte shad.
David ving er ene op z'n zelfgemaakte streamer, wat hem erg veel plezier deed. De actie van die dingen is echt fenomenaal!

s'Avonds ving ik langs een onooglijk plukje fonteinkruid een 102cm prachtige vis, die zich zonder te verzetten overgaf... niettemin toch een prachtig beest!
Albijal hadden we die dag toch samen 5 snoeken, David had wat pech met de lengte, z'n beste zat ergens rond de 85cm.
Tja, en diegene die thuis in de tuin ligt te zonnen kan natuurlijk niks vangen (tenzij een zonneslag), goed dat we zijn gaan vissen!...

De dertiende van de maand

De dag kon niet slechter of beter beginnen. Er is terug een grote boom omgevallen, pal op m'n stek, de derde in rij en ik kan al beginnen spreken over obstakelvissen! Slechts 2 dagen lichtjes gevoederd en niet veel verwachtend begin ik eraan, 'k was zelfs lang in m'n bed blijven liggen...
Om 6u30 lagen m'n hengel netjes uitgeworpen, en vlot sprong er een beste vis tot tweemaal toe.
Een uur later kan ik nipt een mooie karper uit de obstakels houden... maar goed ook want hij brengt 17,8kg. op de weegschaal. Ik krijg het vage gevoel dat ik het beest met z'n karakteristieke kop al eens heb gezien en vandaag blijkt dat ik hem in juni al eens had op 19+.

De hengel wordt terug ingeworpen en ik voer een beetje bij. Het nare gevoel komt bovendrijven dat het voor vandaag gedaan is met de actie... maar een uur later krijg ik een zakker. Ik was net bramen aan het fotograferen in het mooie morgenlicht en leg m'n camera op de grond en spring naar m'n hengels. Ik haper aan het riempje van m'n camera en die rolt de oever af en belandt drie meter lager in het water. Niet twijfelend spring ik het ding achterna en ik kan hem onder water niet zo direct vinden. Uiteindelijk lukt het nog en het lampje brand zelfs nog! Eventjes later geeft het de geest. RIP...
De brasem die de run veroorzaakte word koeltjes teruggezet en ik onsteek in een scheltirade op m'n eigenste ik. Vreselijk down laat ik me in m'n zeteltje vallen. Merde. Merde. Ik bel Marleentje met de vraag of ze haar cameraatje wil meebrengen om m'n grote vis te fotograferen.
Nog een uurtje later krijg ik vlotte actie, twee twintigponders verzeilen in het net. Ik zet ze zonder foto terug. En ben nauwelijks tevreden te krijgen. Merde voor die camera. Merde.
Ronde de middag komt Jan Walraevens langs. Al langs niet meer gevist wegens te druk.
Efkes later krijg ik een run, de vis zeilt schuin de omgevallen boom in en ik merk op dat het een kleintje moet zijn, aangezien hij er zo gemakkelijk terug uitkomt. Nou, met z'n 17,4kg. niet echt. Joepie...

Ik jodel terug. M'n rechtse hengel komt ook tot leven en Jan schiet in actie terwijl ik de vis voorlopig in de bewaarzak stop. Jan's dril duurt nogal lang, en stilletjes merkt hij op dat het toch wel een beste vis is. Ik kan het niet geloven als de vis over het koord schuift. 15,8kg.

3 dertigers op een voormiddagje, zozo m'n verwaterde camera, dat valt eigenlijk nog mee. Er zijn ergere dingen op de wereld. De perfecte pleister.

Oppervlakte-rigje

Als je graag aan de oppervlakte vist met klein drijvend aas, dan is dit mischien een goede tip.

Ik maak meestal gebruik van die kleine elastiekjes van Fox. Die zijn zijdelings afgeplat. Als je zo'n bandje platduwt en er je haak 2x dwars door duwt, dan staat het elastiekje mooi van de haak af. Als je er een honde- of kattebrokje tussen stopt, dan staat de haak mooi van het brokje af, wat de hakingskans bevorderd! Erg gemakkelijk, en je kan er erg ver mee werpen zonder je zorgen te maken over je presentatie.

Enkele vissen uit 2005

Dit zijn enkele van de betere vissen uit 2005,

gevangen tijdens de voormiddagvisserij...

Ontsnappen na het werk

Gisterenavond moest ik naar het water toe, een drang. Ook al was het maar een uurtje. Het moest. De keuze is dan gauw gemaakt, in het park vlak achter m'n appartementje ligt een kleine vijver met een mooi bestand aan kleine karpers.
Als het om het vlug vangen van een aantal vissen gaat ben ik daar aan het goede adres.
Een blikje mais en een lichte setup zouden volstaan. Haakje 10, 22/00 nylon, oude Sigma molen op een lichte 1 1/2 ponds-hengel. Puur plezier.
Een frisse avond, met een graad of 15 een groot verschil met de vorige weken. Een licht briesje zette een rimpeltje op het water... en het rimpeltje is m'n weg naar de karpers.
20 cm uit 't kantjen, net langs het stenen muurtje zet ik m'n valletje, een streepje mais. Niet meer dan 30 gouden korreltjes... en dat op een paar stekjes nauwelijks een paar tientallen meters uit elkaar verwijderd.
Ik laat het pennetje indalen en nauwelijks vijf minuutjes zeilt het oranje stipje al weg, wat later kan ik al een mooie schub van een kilootje of negen netten. Ik verbaas me erover dat ondanks m'n scherpe visserij het haakje toch zo diep zit... De rakker kan zo terug, blijkbaar is ie blij want het water spat tot in m'n gezicht.
De volgende stekjes leveren niks op, en ik besluit naar de overkant te vertrekken... beetje voeren en wachten. De brasems staan op rij, en ik vang er een paar. Beduusd van de harde aanslag ondergaan ze het zomaar. Sommigen zijn beschimmeld, resultaat van een ver doorgedreven wedstrijdvisserij.
Wat later krijg ik er een karper op, hij staat met z'n staart naar me te wuiven, maar zelfs na een half uur krijg ik hem niet gevangen. Hij liet amper m'n ranke pennetje wat bewegen, een aanslag niet waard.
Hij verdwijnt uiteindelijk, het word al donker, ik verdwijn ook, naar huis...

Terug aan het water!

Zaterdag pakte ik na een maand zonder vissen terug uit op m'n geliefde Fort van St. Katelijne Waver. Dit is een vrij klein syndicaat water in de buurt van Mechelen. Door een toevallige speling van het lot ben ik er dit jaar lid kunnen worden.
Topcarpfishing!
Ik besloot het er deze dag van te nemen, en dat begon met niet te vroeg op te staan. Ik was om 06 uur aan het water, in de optrekkende mist. Hier en daar sprong een mooie vis en het zag er véélbelovend uit. Na een lange periode van warmte is het wat frisser geworden, wat duidelijk aan de activiteit van de karpers te merken was. Ik was er gerust in, er stond iets te gebeuren.
Rond 07 uur lagen er drie hengels in positie, en nauwelijks vijf minuutjes later had ik al een mooie vis op m'n rechterhengel. Nog geen boilie gevoederd en al een run!...
Een fantastische donkerbruine schub gleed even later m'n schepnet binnen, hij bracht 13,7kg. op de weegschaal. Vlug terug uitgeworpen en in de buurt van de drie rigs werden een tot behoorlijk aantal boilies bijgevoederd met de trowing stick. Algauw werd die eerste schub gevolgd door een grote zeelt die efkes mocht wachten in een bewaarzak.
Er volgde op de zelfde hengel een spiegel van 13 kg. Ik vond het allemaal opperbest!
Rond 10u komt Stef Michiels langs, onder het mom van 'ik ben gaan fietsen'. Hij kan al direct de handschoentjes uitspelen om een gave spiegel te fotograferen van 'op de kop' 15 kg. Hij vind het zoals altijd fantastisch. Niemand is ooit enthousiaster dan Stef. Om het compleet te maken krijg ik even nadien nog een run op weeral diezelfde net terug ingeworpen hengel, een schub van een goeie 11 kg.
Na 10u30 valt op het water alle activiteit stil, geen vis roert zich nog, en 's middags gaan Marleen en ik lekker naar huis, net ontsnappend aan een grove regenbui.

De stiekemerd

Mijn vismaat David vond er niets beter op om tijdens mijn wekenlange afwezigheid deze zomer er alleen op uit te trekken met onze boot. Nederland werd onveilig gemaakt, en dat resulteerde in enkele erg mooie snoeken, waaronder een 95 cm en 116 cm. De stiekemerd maakt gebruik van geheim aas om mij buitenspel te zetten! Maar ik weet dat hij erg geinteresseerd is in stevige siliconen!
Anyway, ik was er graag bij geweest om deze mooie vis te fotograferen...
Deze vissen zijn een pleister op de wonde, geslagen door de vele visloze dagen die we samen hadden deze winter op het bewuste water...
Ik kan niet wachten om terug te gaan!...

Jerkbaits

Nu de dagen al wat kouder worden, komt de gedachte van 'het kunstaas maken' terug boven. Vorige winter was ik erg druk in de weer met het maken van hardhouten kunstaasjes. De testmodelletjes bleken op ééntje na zowaar vis te vangen!
Het in de weer zijn met merantihout, vijlen en schuurpapier geeft me erg veel voldoening, het haalt je gedachten weg van de drukke stressy wereld...
Komende winter zullen diverse modellen aan de snoeketanden blootstaan. En wie weet wordt dit een hobby die behoorlijk uit hand loopt.

Aan de slag met dood aas

Deze winter hebben David en ik een oude Rana 14 voets motorboot gekocht en het voorjaar werd gebruikt om het vissen ermee onder de knie te krijgen. Eén en ander bleek niet zo eenvoudig. Het werken met een buitenboordmotor vraagt om kennis en ervaring, iets wat je als 'weinig varende Belg' moet leren aanvoelen. Maar, oefening baart kunst en nu gaat het al héél wat beter.
Op regelmatige basis bevisten we hetzelfde grote water, en dan werd er vooral getrold, zowel op erg diep, diep en ondiep water. Alle lagen werden afgezocht...
Toen de vangsten uitbleven besloten we het een dagje met dood aas te proberen, ingevroren sardines meerbepaald. Gepresenteerd onder een dobber en erg traag gesleept. Dat bleek een gouden zet voor de snoekbaars want meerdere mooie vissen werden geland op een onooglijk plekje in die grote binnenzee.
Eindelijk resultaat.

Seizoenstart 2000

Als dit geen mooie rijenkarper is dan weet ik het ook niet meer. Het was m'n eerste vis van het seizoen op een nieuwe stek op de Leuvense Vaart, ik dacht in het jaar 2000.

Vakantie 2005

Juli stond in het teken van een 14-daagse kampeervakantie met m'n zoon Jan, en erna nog een weekje kamperen samen met m'n kersverse vriendin Marleen. Om het niet te duur te maken werd voor beide trips de Noord-Franse kust uitgekozen. Cape Blanc Nez, en Cape Griz Nez zijn erg mooie mooie plekjes, en zo verbazend dichtbij...
Jan had de tijd van z'n leven toen we fossielen zochten, en kilo's steen werden meegesleept naar huis. Hij voelde zich ontdekkingsreiziger! Ook Marleen had er geen probleem mee de handen vuil te maken, en menige ammoniet zag na 110 miljoen jaar terug het daglicht... Het feit dat ik het vissen voor drie weken vergat bewijst hoe leuk en relaxed deze vakantie wel niet was! Dat smaakt naar meer!...

VBK-Initiatiedag

Op de VBK-Jeugdinitiatiedag op 22 juli in het Vrijbroekpark te Mechelen kon ik toevallig dit mooie plaatje schieten van een 11kg schub.
De jeugd was talrijk aanwezig, en ondanks de vrij magere vangsten was dit een succesvolle dag! Rigs werden gedemonstreerd, hengels geplooid, boilies werden gratis uitgedeeld (thanks to Luc Pluckers!), catapulten en trowing sticks uitgetest...
De talrijke hongerige blikken spraken boekdelen toen er hier en daar werd een mooie vis geland.
Een erg mooi initiatief van enkele zoals altijd erg enthousiaste VBK-personen!...

Mooie spiegel

Als Gunther gaat vissen, tja, dan vangt hij wel eens wat!...
Een mooie blanke spiegel.

VBK-avatar