woensdag, juni 30, 2010

Fishtic.com



Dag beste lezers, vrienden, vissers,

die vol animo gedurende al deze jaren hebben meegelezen op m'n blog.
Aan alles komt een eind, soms slaat verveling toe, en zit het moment wat tegen.
Daarom was ik op zoek naar wat verandering en verbreding van m'n mogelijkheden.

Van nu af aan gaat deze blog verder onder m'n eigen domeinnaam Fishtic.com...
Je kan hem vinden onder: http://www.fishtic.com

Binnen een paar weken, als Fishtic.com helemaal up to date is,
zal deze blog op Blogger vervallen.
Er zijn reeds nieuwe posts op Fishtic, er is dus al één en ander te lezen, maar terug in de tijd is er nog heel wat aan te passen.
Dus voortaan lees je best mee op WWW.FISHTIC.COM
Ik zie jullie ginds!...


zondag, januari 31, 2010

De snoek is zoek

Met de huidige weersomstandigheden is een snoekzoektocht in de polder niet evident. Het meest water ligt potdicht en jan en alleman klaagt steen en been over het vele ijs. Vooral de sneeuw die op het ijs blijft liggen baart zorgen. Het ontbrekende licht kan de zuurstofhuishouding in deze ondiepe poldervaartjes danig in de war sturen, met sterfte tot gevolg...
In een dikke sneeuwpap reden we gisterenmorgen Nederland tegemoet. Fons zag het allemaal wel zitten en had de snoeken in z'n dromen als in veelvoud aan z'n Busterjerk geregen. Ik zag het zoals gewoonlijk wat sceptischer tegemoet. Dat ijs verdwijnt niet zomaar...
Die polder lag zo wit als een doos nieuwe Dash. Het was inderdaad zoeken naar een streepje open water. Hongerig als sneeuwwolven baanden we ons een weg door de sneeuw, dat kunstaas moest nat worden. De enige stukjes water die open lagen waren plaatsen waar een pittige stroming stond. Ik weet niet of dit werkelijk zo is maar als snoek zou ik daar in de wintermaanden toch niet graag in liggen... In ieder geval, Fons en ik zagen de ganse dag niks, nog geen tik op die hengeltop.
Het zicht was blauw, wit en fantastisch, de boterhammen die ik in de koelkast had laten staan waren lang vergeten. Het was alleen koud aan de voeten.
We zagen er de fun wel van in, thuis lag er ook sneeuw, maar de polder is zo mooi onder een laag wit... Dus, geen vis deze keer. Leute te meer!


Zoeken naar een streep open water!...


Boterhammen vergeten maar het zicht maakt veel goed...


Zoeken naar snoek in de stroming...


Fons met de Busterjerk...


Avondzon boven de Alblasser...

zondag, januari 17, 2010

Polderspinnertjes

Met de dooi krijgt ook het visserinstinct een nieuwe impuls. Het voelt aan als de lente, maar is het natuurlijk niet. Uitgedost in poolpak en sweaty moonboots droop ik gisteren na een halve dag dropshotten af naar huis. Geen leven, geen actie, nog geen tikje op de subtiel aangeboden shadjes. De aalschovers doken als bezeten, maar ik zag ze niks vangen. Dan maar gestopt in de hengelzaak, ik kon niks bedenken, maar nam dan wat materiaal mee om polderspinnertjes te maken. Het is leuk om doen op een winteravond, en wetend dat het beste vangertjes zijn is het draagzaam om betere tijden af te wachten. Ze zien er niet perfect uit maar dat hoeft ook niet, als de actie maar goed is. En gezien ik toch al het geleende kunstaas van Fons verspeel, kan ik er hem eens een stelletje cadeau doen!...

zaterdag, januari 02, 2010

Vismandje

Jaren geleden zie ik in Walsort in de buurt van Dinant een affiche hangen voor een hengelsportbrocantebeurs (ik weet niet eens hoe je dat schrijft!). We waren op vakantie in de Ardennen en dan is dit soort uitstapjes leuk meegenomen. Zoals ik het had verwacht was het geen beurs voor echte verzamelaar, het was een hoop rommel, wat betere rommel en hier en daar wat leuks. Toffe molens, maar niet voor m'n budget. Maar, onder deze tenten op het parkeerterrein van Walsort, spatte de folklore er van af. Uiterst gezellig zijn dit soort evenementen, ik kan daar enorm van genieten. Ik had nochtans niet veel geld uit te geven (nooit zo geweest trouwens...).
Aan het laatste kraampje zat een stokoud mannetje me met z'n dichtgepriemde oogjes, tranend en half duttend aan te kijken. Geruit kostuumpje, een beetje verlopen grijs, vergane glorie.
Waarschijnlijk had hij nog niet veel verkocht, het was ook niet echt de moeite wat er lag.
Maar toen viel m'n oog op onderstaand rieten mini mandje. Plompverloren tussen de rommel op dit marktje. Ik ben nogal gevoelig aan dit soort dingen, spullen die geleefd hebben...
Ik nam het vast en het mannetje veerde recht, zij het wat moeizaam.
De onderkant was kapot, maar het was toch een klein leuk tasje, zo'n 18 centimeter breed. Ik moest het hebben. Hoeveel kostte dat alweer? Oei, toch redelijk wat. Marleen keek me aan en wist toch al wat ik ging doen.
Toen het mannetje het mandje in een versleten plastic zakje schoof sprak hij me plots aan. Hij had het mandje zelf gevlochten en beschilderd voor z'n zoontje, toen die nog klein was. Ze vistten samen langs de Maas in Wallonië.
Nu, jaren later, zat hij hier z'n hengelspulletjes te verkopen.. z'n zoon was reeds lang geleden gestorven, en de gezondheid was niet meer van dien aard dat hij zelf nog kon vissen...
Of het waar was of niet, ik werd gepakt toen ik dit aanschouwelijke verhaal hoorde en was enorm blij dat ik weer eens iets met een verhaal op de kop had getikt. Zelf vulde het hem met blijdschap, dat iemand hiervoor belangstelling had. Ik zei hem dat ik het ging koesteren, iets wat ik ook doe.
Het was vergane glorie, langs de Maas...


Een klein mandje... een groot leven...

vrijdag, januari 01, 2010