Een paar dagen vakantie in Nederland bracht ons niet de verhoopte aantallen snoeken, daarvoor zat het weer echt tegen. Maar dat het leuk was is zéker. Maandagmorgen begon het al goed met drie uur file achter de kiezen. Het kon de pret niet drukken want we hadden een paar dagen vissen voor ons, en dat was behoorlijk lang geleden.Na een uurtje vissen op een ons bekende strook water kreeg ik een harde aanbeet op een diepgeviste Fox-shad. De vis kwam, kopschuddend, bijna helemaal het water uit en de shad sloeg uit de bek en rakelings langs m'n hoofd. Een mooie metervis, dat was duidelijk. Niet geteurd want dit was absoluut was een vlot begin! Ietwat later kreeg ik op een hooggevistte Bull jerkbait een spectaculaire beet. Ik zag de vis over de jerk schuiven, vlakbij de boot en met de zon in de rug. Prachtig om zien. Maar ook deze vis schoot los...
Daarna bleef het rustig voor ons beiden. De zon sloeg genadeloos toe en we zagen de watertemperatuur stijgen met de 'minuut'. 23 graden in het oppervlak. Alle hoop werd op de avond gezet maar actie bleef helaas uit.
De volgende morgen, om 6u dus, waren we al terug op de plas. Voor mij, na een hele dag keihard zoeken met shads en jerks, stond de teller nog steeds op nul. David wist wel tegen de avond een aanbeetje te krijgen maar de rover liet zich niet haken. Triest resultaat, en we beseften dat we sterk begonnen waren maar dat de warmte ons nekte. Zelfs onze huidskleur sloeg ondanks alle smeersel snel door naar de 'rodere' kant.
De volgende dag wist David op een nieuw ontdekte stek twee snoekbaarzen in ongeveer evenveel worpen te strikken op een Firetiger Fox shad. Hoe die vissen dit grote snoekaas helemaal binnen krijgen is me een raadsel. Ik moest het terug stellen zonder enige, u leest het wel, zonder enige actie. Ik berustte.
Onze brave maat deed er 's avond nog een schepje bovenop om in een onooglijk gaatje, waar iedereen zowiezo aan voorbij vaart, een mooie snoek te haken. 'Hier staat vis op de dieptemeter': hoorde ik hem zeggen, en een seconde later ramde hij vast op een 104 cm snoek. De nul was van de teller. Mooi!
Het was die dag al flink beginnen waaien en de zon verdween ook regelmatig uit de hemel. Dus dachten we dat de vangsten wel zouden aanzwengelen. Ik moest 's middags al vertrekken naar huis, dus zetten we ons nog eens goed scherp. Op het wijd werden nieuwe stekken gezocht en ook gevonden. Aanbeten kwaamen nu vlot, met talloze missers. Verwisselen naar 'kleiner' kunstaas (40 gr. Bass Assasin) bracht me toch een snoekbaars in het net. Oef, voor deze had ik wel moeite genoeg voor gedaan. Het beestje schoot er het leven bij in (en Jan en ik smulden 's avonds van deze bijzonder lekkere vis, een openbaring).
500 meter verderop vonden we een enorme bol aasvis. Het scherm kleurde dicht, we waren bijna zéker van actie. David stond er op toe te kijken toen ik een werkelijk snoeiharde ruk aan m'n Jentle Jerk hengeltje kreeg. De hengeltop verdween onder water maar ik kreeg de vis niet gehaakt. Wat een pech allemaal... Natrillend deed ik verder en na wat gestoei kwam er toch nog een klein snoekje boven. Een erg kleintje, maar hij maakte me toch gelukkig op het eind van deze vistrip. Inpakken én wegwezen, en m'n zoon ophalen.
We hebben genoten van deze paar dagen weg, relax man!
