Een dagje rivier

Om 4u op. Slaapkop. Eindelijk nog eens een uitstapje naar 'onze' nederlandse rivier. Dat moet zowat twee jaar geleden geweest zijn? Zalig warm weer, met honderden plezierboten op 't water. Iedereen wil natuurlijk genieten en heeft vakantie...
Zoals altijd zijn de vroege uurtjes dan het best, en op een stek die me ooit al een mooie metervis cadeau deed haakte David na een vijftal worpen een mooie 95cm snoek op z'n favoriete Fox shads. Die het beste van zichzelf gaf, knokte als een duivel in de redelijk felle stroming. Ze ging gewillig op de foto en zwom ook direct terug de diepte in. Dat was een prima start! We gingen de gekende stekken af, wat met onze grotere boot veel gemakkelijker gaat dan de Rana van weleer. Je bent véél mobieler, en da's tijdswinst dus. Een kilometer verder deden we een lang én mooi bed fonteinkruid aan. Door de stroming en het kleine bijsturen met de electromotor was een perfecte drift langszij mogelijk. David zag een 'jacht' van enkele vissen die boven water sprongen. Nauwelijks een paar meter ervandaan plonsde m'n 'Bull' jerbait door het oppervlak heen, in een gaatje tussen de planten. Na de eerste tik zag ik een mooie vis over het houten plankje heenschuiven, prachtig om zien in dit heldere water. Daar doe je het voor, voor dé aanbeet. Er volgde een wat eigenaardige dril in het oppervlak maar de vis kwam uiteindelijk toch gemakkelijk langszij. Ze werd gemeten op 101 cm. Dat kan slechter.
Op naar andere stekken, we vonden heel wat nieuwe veelbelovende plekjes maar we voelden instinctief aan dat de felle zon verantwoordelijk was voor het stilvallen van de actie. Op de meeste plaatsen zag je in de oever zelfs tot op de bodem. In een klein zijkanaaltje kreeg ik in de schaduw van een rijtje bomen nog een lossertje. Dit was bijna gegarandeerd een kleintje, aan het kolkje te zien. In de namiddag, tussen jetski en toeristenboot, was het al helemaal gedaan. De enige vis die we nog zagen was een dikke winde die op m'n blauwe Sceaming Devil knalde. De vis was lelijk toegetakeld door de dreg, en ik had er spijt van. Hij mocht zwemmen zonder de gebruikelijke fotopose.
Rond zes uur 's avonds kreeg ik nog een eigenaardige tik op een Bass Assasin Shad, die direct resulteerde in een losser. De veertiggrammer vloog rakelings langs David's hoofd en die kon er niet mee lachen... Een ongeluk is immers gemakkelijk gebeurd zijn.
Dan maar terug naar de trailerhelling om in de file te liggen van trailerende boten. Het duurde een eeuwigheid door de vele dagjesmensen. Na het rituele hapje aan de rivieroever vlogen we huiswaarts. Thuis dee David me een berg snoekbaarsshadjes cadeau, dé aanvulling van m'n collectie. Prachtig cadeau, maat! Na het uitgebreid bewonderen van de nieuwe spulletjes kroop ik na twaalven in bed. Een lange dag, en niet mogelijk zonder zonnecreme factor 50+...