Op de sukkel

Ik heb er niks van gebakken dit weekend. Nochtans, ik had de tijd, twee visdagen! Ik had vrijdagavond één keer maar wat steviger gevoerd, meer tijd had ik die week niet gehad met alle hussel. Zaterdagmorgen was ik met het krieken van de dag aanwezig en het was alsof ik naast m'n liesbotten stond, 'k was er helemaal niet bij. Om een lang verhaal kort te maken, 't was een gesukkel van jewelste. Ongekende obstakels, een ambetant wierbedje, en dan nog op een nieuwe stek. Dus, een paar vissen verspeeld, én een paar gevangen met als leukste de 'Rode Streep'. Ben kwam er net aan toen ik 'm aan het drillen was. Hij vond het nogal wat, een mooie dertigponder die hij zelf dolgraag zou vangen... Eens uitgedrild en op de mat was hij ('t is duidelijk een mannetje, het zaad liep er nog uit) niet te bedaren en niet vast te pakken voor een foto. Nog steeds niet goedgemutst kon ik daar absoluut niet mee lachen, greep het beest in een judogreep en zette hem gewoon knal terug, zonder foto's dan maar. Ach, wat maakt het nou uit...
Ik was blij om 's middags naar huis te gaan. Erg raar.
's Namiddags ging ik gitaren testen bij Key Music in Sint-Niklaas en stuitte daar op fantastisch goud. Ik ben nu dus de trotse eigenaar van een mooie Taylor 214e. Fantastisch! Dat maakte m'n humeur al heel wat beter. Cadeau voor eigen bestwil kan je het noemen.
Zondagnamiddag was ik terug bij positieven en pakte ik nog eens uit met het pennetje en een paar doosjes zoete mais. Een beetje een gemakkelijkheidsoplossing. Ik vond algauw een paar beste vissen in de kant. Een greepje mais overboord en het magere pennetje ging half staan. Tien minuten later was ik in hevige strijd met één van de mooiere vissen aldaar, die in één ruk tot in de overkant zwom, zo hard was die geschrokken van die mep die ik 'm gaf.. Maar ik dacht waarschijnlijk dat ik nog zo'n pook van gisteren in handen had, drilde te onvoorzichtig en lostte deze mooie karper... Ik meende die bleke vis met z'n dikke buik te herkennen. Ach ja, berusting, zen, niks kon me vandaag opjagen.
Ik maakte een stekje of vijf aan, op enige afstand van elkaar. Het liep wel want ik ving vlot een paar leuke kleine karpers, de grootste was een kilo of elf. Een grijzige schub die ik herkende want het was dezelfde die ik midden april op nét het zelfde vierkante metertje ving.
Op de beste stek, wat verder onder de bomen, een mooi plateau, wilde het niet lopen. Na het optakelen van een brasem had ik er al geen goed gevoel meer bij, maar deed toch maar even verder. Ik had het mezelf namelijk gemakkelijk gemaakt op m'n bewaarmat. Om even later achter m'n penhengel zachtjes in slaap te doezelen. Het is daar op dat stekje wel erg relaxt hoor! Toen ik wakker werd lag m'n hengel er gelukkig nog! Ouf! Vond dit dus niet kunnen, smeet m'n natte regenpak, mat, en de spullen in de auto en ging er vandoor. Genoeg, ik ging gitaar spelen!

Visbroed_5

Thuis heb ik dus drie karpertjes in een grote bak zitten. Van eitje tot visje van ongeveer twee centimeter, dat gaat erg vlug. Ze eten dan ook als gekken. Ik heb door nadere inspectie gemerkt dat het allen schubkarpertjes zijn (je moet verdomd goed kijken, en natuurlijk is een spiegel beter herkenbaar). Misschien wat jammer, want spiegels zijn immers iets meer geliefd door hun markante verschijning.
Vorige week merkte ik iets eigenaardig. Ik voerde ze wat schilfers uit een boilie van Luc Pluckers' HIR mix en die werden direct geaccepteerd als voedsel, ze vraten zich te pletter tot hun kleine buikje bol stond. Die mix is natuurlijk niet voor niks 'High Instant Respons' genoemd.
Het volgende wat ik ze gaf waren twee micro pellets, Marine Halibut van Dynamite, u aller welbekend en niet slecht. Wel, dat zagen ze helemaal niet zitten, en het is dan ook uiteengevallen blijven liggen tot het water begon te stinken (dat gebeurde erg vlug trouwens). Begrijpe wie begrijpe kan. Zijn ze daarvoor te klein?...
Nu voeder ik ze terug met diepvries 'levend' aas, cyclops en dergelijke. Dit vinden ze heerlijk, onze schatjes van het Fort! Als ze ongeveer 15 cm zijn laat ik ze daar terug zwemmen. Ben benieuwd.

Natpak

Vistripje op het allerlaatste moment, zonder voorbereiding, naar Nederland. De dag begon slecht toen ik met viskledij en al aan de trailerhelling door stom toeval in het water verdween. Doorweekt werd er een oplossing gezocht. En de dag doorgevist. Mooie luchten en mooie snoeken. Vijf vissen zagen we die dag in de boot en er waren er twee bij van 104 cm. Dus wij allebei blij! Erg toffe dag, zelfs in die natte kleren. Ik droogde trouwens wel op door het waterzonnetje en het lauwe briesje. Toen we laat op de avond trailerden, geloof het of niet, verdween ik nog eens in het water, van de trailer gegleden, verdorie! 'Dat heb je mooi geregeld': zou Jacques zeggen!

Terug adem halen 6

Gisteren langs de Vaart gewandeld, in een poging om m'n dinsdagavond zinvol te vullen. Ik hoopte op een aantal windes of ruisvoorns. Gesneden broodje gekocht en met het lichte materiaal op stap. Maar de ganse avond krijg ik geen kans. Het weer was er ook niet zo best voor en ik besef dat er met méér zon, ook meer mogelijkheden zijn. Ik kom Rie tegen die me een lift geeft tot bij m'n auto, wat me kilometers stappen spaart.
Al terugrijdend stop ik langs een oud stekje en 'k zie twee stokbroden drijven in het kantje. Met daaronder een hele hele beste maar erg voorzichtige karper. Hij sloeberde zo nu en dan, en ik dacht: 'Makker, jij ligt sebiet in m'n net'. Gelukkig had ik ook m'n karpermateriaal in de auto mee, dus dat was gauw opgetuigd.
Een klein korstje traagjes langs het stokbrood geparkeerd, maar na 20 minuten mocht hij of zij het nog altijd niet. Hij bleef hangen onder dat ene brood, nu en dan traagjes zabberend... én het begon al te schemeren. Dat brood bleef maar op en neer dobberen, als een meervaldobber zo groot. Over het aandere brood hadden zich een aantal ruisvoorns ontfermd, maar die vond ik op dat moment niet interessant genoeg. Die karper!
Dan maar een vlokje gemonteerd, traag zinkend, omdat dat nog eens wat wil forceren. Ik laat het zakken en zie het mooi traag naar beneden dwarrelen. Het witte vlekje verdwijnt in een flits, ik klop aan en vang verdorie een piepklein karpertje. Die was me helemaal ontgaan. Misschien 30 cm, een baby! Tja, de grote vis was met de noorderzon verdwenen natuurlijk! Verdomme, wat een gemiste kans... Maar, het ruikt naar méér.

Polderstruinen

Ik bemerk dat ik mezelf veel strakker en cynischer aan het opstellen ben tegen het Belgische gewichtengesleur dat momenteel hoogtij viert. De boekjes en het internet staan er vol van... een stroomversnelling die niet in te tomen valt. Rondom mij vangt iedereen zich de pleuris aan de meest onwaarschijnlijke bakken. Dertigers, veertigers en nog eens veertigers. Zwemt er hier nog iets anders rond?... Wie apprecieert nog het plezier die de 'kleinere' vissen ons schenken? Het gebruik van lichte materialen, fragiele lijndiktes die het betere hengelwerk vragen? Ik droom er eigenlijk wat van weg... Met de windes die ik zondag ving is een kettingreactie op gang gekomen. Wow, wat plooide dat hengeltje toch zo mooi dubbel, terwijl ik losjes vanuit de plos drilde...
Laatst was ik op zoek naar mede-bloggers, mensen die ook een blog bijhouden over hun exploten aan de waterkant. Er zijn er bitter weinig. En al zeker niet in ons taalgebied.
Maar, hoog in Nederland vond ik Peter, duidelijk een visser in hart en nieren, die ongeveer even oud is als ik. Hij vist voor zover ik weet altijd in de polder. Met pennetjes en lichte wakertjes, kleine spinnertjes. Een priegelaar dus.
Met uitgepuurde, soms oude, hengels. En hij word bijvoorbeeld ook nog lyrisch bij het gebruik van een oude Abu Cardinal molen. Ik weet het, oud en gedateerd, maar wat kan de slip van zo'n ding zo lekker knorren... Mischien moet je gewoon wat ouder zijn, om van dit soort dingen te genieten en ze naar waarde te schatten? Ik weet het niet.
Peter houdt dus, net zoals ik, een dagboek bij van iedere keer hij gaat vissen. Hoogst onderhoudend en prettig om lezen. Wat een andere visserij dan bij ons!... Ik heb me gepermiteerd beeldjes van z'n site te pikken, voor de sfeer. Klik eens op de foto van het baarsje, om te zien wat ik bedoel.
Ik vind het een aanrader, voor mensen die echt van 'het vissen' houden.
Kijk en lees het na op: http://struinendoordepolder.blogspot.com

Stemmingswisseling

Zaterdagmiddag deden David en ik ons vaarexamen in Nederland. Het Vaarbewijs heb je immers nodig als je een boot hebt die behoorlijk hard gaat. Ik had me goed voorbereid maar door een toevallige samenloop van omstandigheden had ik het gevoel dat ik niet helemaal juist op de pedalen trapte. Een ganse week overstrest. Niet goed. Het examen ging me nochtans redelijk goed af. Maar het mocht niet zijn. Ik had een puntje te kort. Davis is blij geslaagd. Zo is het leven, en het volgend examens sta ik er voor de tweede keer.
Toch een zware dobber om uit te loden, want ik kreeg het zaterdagavond en zondagmorgen niet verteerd. De oorspronkelijke plannen werden gewijzigd en ik besloot om het bij mij in de buurt te zoeken. Met de lichte spinhengel op zoek naar snoek, 's morgens na het uitbrengen van m'n stem voor Groen. Niks vergreep zich aan m'n shadjes. Ik was reeds naar de auto aan 't wandelen toen ik een ingeving kreeg. Keerde om naar andere oorden en de eerste worp resulteerde in een volger. Die ik net erna toch haakte. Leuke snoek, goed zeventig cm, zoiets. Al een beetje beter gestemd vistte ik de strook verder af. Wat verder ving ik er nog eentje dat alles gaf wat er in z'n lijfje zat. Dapper, maar je had geen kans. Ik zag een hommel zitten op een paarse bloem, die wilde ik op de foto. Hij liet het toe, dronken misschien?
Verderop kreeg ik nog een volger, geniepige beet in de staart van de shad, maar hij besloot dat het niet koosjer was. Weg snoek.
In de namiddag besloot ik om eens iet anders te proberen. Twee broden in tas, klein materiaal mee, en een oude ultralichte snoekbaarshengel met 16/00 nylon op het oude Mitchell molentje. Ik wou het op die mooie windes proberen die bij ons in het kanaal zwemmen. Resulteerde in een erg mooie namiddag, en ondanks de weinige oppervlakteactiviteit wist ik toch drie mooie schuchtere windes te vangen. Puike sportvis op licht materiaal, wat plooide die hengel mooi! Dit doe ik zéker nog, maar dan wat beter voorbereid, met zonniger weer, en met méér vis bovenop.
Ik kon m'n verlies al wat beter dragen...