Het werd inderdaad tijd dat ik serieus aan het vissen sla. Zaterdag had ik een kort dagje gepland aan het Fort. Drie daagjes uiterst subtiel maar verspreid aangevoederd met bijgeflavourde 10 mm boilies. Toen ik aankwam in het eerste licht zag het er allemaal zalig uit, het was zelfs warm. Het poolpak moest zelfs uit! Na wat geknoei met m'n hengels (het was immers een half jaar geleden, of toch zoiets) kreeg ik alvast m'n eerste aasje waar ik het wilde. Net tegen een in het water gevallen boom. Ik ging wat bijvoederen. Toen reed er met veel moeite een kraan langs het smalle paadje aan m'n stek en k'zag m'n kansen door deze verstoring al slinken als sneeuw voor de zon. En, we hebben al zo weinig sneeuw. Gunther kwam aangewandeld en hij zag het op z'n Gunthers allemaal wel een beetje gebeuren. Ik wierp dan maar m'n tweede hengel uit, single hookbait, 10 mm. Wat stinken die boilies zeg! Ondertussen strandde de kraan met een gebroken rupsband op twintig meter van m'n stek. Groot geronk en gerochel.
Groot was de verwondering toen ik op rechts een trage beet kreeg. De vis kwam gemakkelijk van de obstakels weg en even later kon ik een spiegel scheppen die ik een een 12 à 13 kg schatte. Gunther zei: 'Ben je gek, Plankie?'. Inderdaad, want het beest woog 18,6 kg! Wel wel, eerste karper van het jaar. Na de verplichte foto's, want ik baalde van al dat trage gespartel en dat slijm, ging de vis weer zwemmen. Direct daarna kreeg ik leven op de single hookbait. Hop, 12,4 spiegel in het net. Alle hengels op de kant. Wat later kreeg ik alles in positie en voerde ik een kleinigheid bij. Het geronk van de kraan was uitgestorven, het magere zonnetje scheen op de stek en ik zag al uit naar meer, wel een beetje 'greedy' zou men kunnen opmerken. De enige meerwaarde die ik kreeg kwam aangewandeld in de vorm van Ben, die eventjes langskwam voor een uitgebreidde babbel. Ik bleef zitten tot 14u00, maar niks roerde nog. De douche was welgekomen, al dat slijm ben ik niet meer gewoon...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten