Snoek of snoekbaars

Gisteren met David gaan snoeken met de boot op groot water in Nederland. Het was een mooie dag op het water. Een warm zonnetje, geen wind, zalig gewoon! Maar natuurlijk is dat niet best voor de vangsten, helder weer moeten ze daar niet. Het moet bereweer zijn... grijs bereweer met ruwe golven.
We hebben de ganse dag diep gevist tussen 7 à 11 meter, omdat we de scholen vis ook op die dieptes vonden. Maar, geen snoek liet zich verleiden. Niet al vertikalend, nog al traag slepend, nog met een dode sardien net boven de bodem...
Reeds op de terugweg naar de trailerhelling, net voor het donker, vonden we een echt grote school vis en daar rond vissend had ik in het halfuurtje dat ons restte twee mooie snoekbaarzen, en David had er één, en ene gemist. Allen ongeveer 60cm. Raadselachtig dat die allemaal gingen voor onze grote shads, waarom vist met normaal met zo'n erg klein kunstaas op snoekbaars?...
Twee andere bootvissers zeiden dat het er voor de snoek nu echt moeilijk gaat. Dat hadden we dus al ondervonden.
Nog maar net van de trailerhelling gereden en stonden we al in de file en dat voor meer dan 3 uur,
een gekantelde vrachtwagen met palmolie... ik was pas na elven thuis... Whoh...

Slepend vissen

Ik was pas om 1u 's nachts thuis na het bowlingavondje en om 5u al terug uit bed om met Luc van Litsenborg naar de polder te gaan snoeken. We hadden allebei niet veel geslapen, hij had ook een feestje achter de rug. Ik had zelfs m'n beloofde sardines vergeten. Met het krieken van de dag lag de boot al op het water. Twee sleepdobbers achter de boot met daaronder een blankvoorn moesten de snoeken verleiden.
Dat lukte alvast niet goed, de snoek lag vast. We gaven onszelf het excuus dat het water te troebel was. Maar, na het nodige geexperimenteer ving Luc tegen de bodem twee vissen in de late voormiddag. M'n dobber polpte niet onder, ik keek het gelaten maar genietend aan. Zalige warme dag in deze afstervende polder! Pas in de late namiddag monteerde ik een iets grotere aasvis en na een uurtje had ik er ook een op, 88 cm. Mooie vis, die een leuke dril gaf aan m'n oude maar herboren Winston Impens 1 1/2 Lbs karperhengel.
Wat verder onder een brugje plopte m'n pen nog eens razendsnelweg met een kleinere bijtgrage snoek als resultaat.
De zon ging in rood ten onder als we terugstuurden naar de trailerhelling. We waren gaar, de polder had ons weeral goed gedaan. Moeilijk om na zo'n dag nog een goed uur te rijden om thuis te raken.

Zeilen & bowlen

Zaterdag stond er in België een stevig windje. Net goed om wind mee op een goede plek te kunnen vissen waar ik al werpend niet bij kan. Ik was wat aan het experimenteren met zeildobbers en zaterdag was het uitgelezen moment om te gaan 'zeilen'. Thuis lijkt zo'n ding enorm groot maar eens op het water valt het nogal mee. Ik had er een grote sardien op een elastiektakel onder gemonteerd, op drie à vier meter diep. 40/00 dyneema als voorslag met een volglijn van 250m 15/00 Spiderwire. De dobber ging met de wind op stap als een volleerde wereldreiziger, en ik was in staat om de volle 250 meter eruit te krijgen. Verbazend was het contact dat ik op deze afstand nog had met m'n aas. Ik kon een aantal driften afronden maar dan was het over met de pret, de felle stormwind bracht immers ook surfers aan het water. Ik kon inpakken. Geen snoek die de sardien heeft gesmaakt.
s'Avonds was het VBK Regio Mechelen Bowlingavond. 25 man aanwezig op de vijf door Mark Goossens afgehuurde banen. Erg leuk en sfeervol. Ik zat in de ploeg van Pa, de Rie Michiels, Kurt Van Cauwenbergh en de Kozn. Rie startte ongemeen snel en met feilloosheid. Hij ging er prat op dat hij nooit in een bowling was geweest. Hoh... Deambiance zat er goed in en iedereen had de nodige strikes. Mega leuk en zéker voor herhaling vatbaar!
Later besloten we om in het zog van de Pa naar Zaal Broadway af te zakken om af te ronden met een pintje. In dat zelfde kielzog reden we faliekant verkeerd en ipv van Vilvoorde naar Mechelen te rijden zaten we plots in Tervuren! Vijftig kilometer om! De drank kan er voor niks tussen zitten want de Pa raakt geen druppel aan!
Toen we uitstapten zei hij: 'Ja ik weet het, ik was een beetje verkeerd.'
Huh, vijftig kilometer?

Streamers gooien

Donderdag was polderdag. Samen met Luc Van Litsenborg een dagje streamers gooien! Luc had zich aan 'het streamers binden' gewaagd, en ze zagen er fantastisch uit.
Ook het weer speelde goed mee, alhoewel er een fris windje stond. Aan het open water wist Luc in de voormiddag slechts één aanbeet te verzilveren, ik zag echter niks.
In de namiddag deden we de meer ingesloten polders aan en daar ging het héél wat beter. Ik eindigde 's avonds met een vis of zes. Bijna allemaal middenmotertjes. Luc reeg niks meer op z'n streamer en was al druk in de weer met het ontrafelen van het geheim achter m'n streamer. Niet nodig dus.
De dag nadien voelde ik me al 's morgens ziekjes maar ik vertrok toch naar Nederland omdat ik een afspaakje had met Jacques Schouten. Terug aan de slag met de streamer die me gisteren succes bracht. Niks mocht baten, ik kreeg die godganse dag geen vis op de kant. Enige actie was een peutertje die zich verslikte in m'n aas en de zaak terug naar buiten werkte voor ik het goed door had.
Jacques was als door de viskoorts geslagen, wat een drive heeft die man! Vijf had ie er, en nog een hoop verspeeld. Tja, het kan keren hé!...
's Avonds genoten we van het echt lekkere Indonesisch gerecht dat Sylvia voor ons had klaargemaakt, en na de nodige rum/cola en koffie reed ik huiswaarts. Om prompt een weekend ziek te worden.