zondag, november 22, 2009

Dropshot

Ik ga natuurlijk wel meer vissen dan het aantal posts die verschijnen op deze blog. Het resultaat van deze minisessies is natuurlijk niet van dien aard om er iedere keer iets over te schrijven. Woonde ik in de polder dan was resultaat halen op ultra korte visuitstapjes wel iets gemakkelijker... Jammer.

Vorige week woensdag zat ik - dankzij een onverwacht dagje technisch werkloos - nog eens in de polder. Jerbaitjes zouden het doen, deden het ook, al waren de snoeken op de een of andere manier wel erg onstuimig met het kunstaas, toetsten het slechts aan, of losten gewoon. Actie genoeg maar van een goeie tien aanbeten kreeg ik er slechts drie op de kant. Ondanks heftig stormweer en regen toch een fijne dag.

Ik ben dit jaar sedert de opening van het roofvisseizoen iedere week wel één of meerdere avondjes aan het water te vinden. Dat gaat dan om een krap uurtje vissen. Maar goed, het is even ontsnappen aan de drukke dag, wat tijd voor je zelf vinden. En dan mag het water al niet ver uit de buurt liggen... En zie, kanalen te over in Vlaanderen! Ik was het rap beu om vanaf de kant zoveel shads te verspelen in de mosselbankjes die onze kanalen rijk zijn, en ontdekte dat het dropshotten daarvoor de uitkomst is. Veel subtieler gepresenteerd, perfect stilstaand te vissen, en vooral haperen de loodjes door hun vorm niet zo gauw in de obstakels. Dat de haak op dat moment boven de bodem hangt is ook een plus.
Vanaf de kant is dit een heerlijk rustige manier van vissen, als het water er wat rustig bijligt ben je in staat om ieder individueel mosseltje te voelen waar het loodje over heen sleept. Door het gevoelige topje van dit soort hengels leer je ook heel wat bij over de bodemtopografie, iets waar ik ooit bij het karpervissen nog m'n voordeel zal uithalen!
Doen de snoekbaarzen het, liggen ze er, dan weet ik het quasi meteen. De aanbeten zijn hard en de drils zijn met het Fox Pro dropshothengeltje subliem. Momenteel zijn de resultaten het best met het Fin-S shadje en Gulp Alive (alleen is dit zo'n verdomde stinkboel met dat lekkende potje)
Ik vang eens niets en dan ben je zo weer weg, dan weer eens één, of soms een viertal. Met weinig tijd is dit een plezante visserij waar je ook weinig gesleep met spullen heb...


Leuke visserij!...

zondag, november 08, 2009

Poldergeploeter

Voor dag en dauw stonden we zaterdagmorgen al klaar in de polder. De haken gewet en de motivatie op scherp. Het weer voorspelde niet veel goeds, véél regen... deze voorspelling kwam mooi uit, nu en dan een stevige bui en een pittig windje, m'n nieuwe regenpakje van SPRO en Aigle lieslaarzen kwam dus van pas! Benieuwd hoelang dat regenpak dicht blijft, maar voorlopig komt er geen druppel door.





Fons ging aan de slag met z'n favoriete BigS plug. De welbekende klassieker waar hij zo graag mee vist. Ik koos integraal voor de kleine jerkbaitjes.
De onvolprezen Fox Dolphin, de Buster en m'n zelfgemaakte houten plankjes waar ook al eens wat blijft aan haken!
De dag startte goed, ik kreeg vlot beet, met hier en daar een misser. Fons had minder geluk met z'n Big S. Gedreven en secuur viste hij kilometers water af maar moest geduldig afwachten. Pas later ging hij ook een Buster in de speld en ging prompt aan het vangen!







Het viel op dat de snoeken al in de beschutting van de bewoning lagen, het open water gaf niet zo goed.
Na de middag viel de wind, en ook m'n vangsten vielen plots stil. Fons ging er tegenaan met de Buster en scoorde een paar mooie poldervissen.
Ondertussen was de concentratie verdwenen en ik parkeerde een paar jerks in de bomen, niet te redden, was me dat een gepruts.
Dan maar met de shad geprobeerd. 2 missers volgden. Hmmm... In de late namiddag viel alle actie weg, maar in 't laatste half uurtje kwamen er toch nog een paar leukerds op de kant. M'n laatste vis kwam helemaal van onder een duikertje vandaan om de jerk binnen te zuigen. Dat was een prachtige aanbeet, om die vis vanuit het donker te zien aankomen...
Ik besloot ons uitstapje met een Duitse uiteenzetting waar Fons smakelijk om kon lachen. Ja Fonz, der Hechte ware die Pineut! Ik kan dus helemaal geen Duits.
Kort, Fons had vier snoeken gevangen, ik had er vijf. Negen snoeken op een dagje, dat is een mooi resultaat!
We reden iets vroeger naar België terug omdat ik met de Mechelse karpervrienden had afgesproken in een restaurant in Vilvoorde!
Ik was er redelijk op tijd en kon al direct m'n kiezen zetten in een malse grote paardensteak. Na een uitgewaaide dag in de polder smaakt dit opperbest! De zaak werd onder deskundige begeleiding van Bart, Ben, Gunther en Steven doorgespoeld met 't nodige gerstenat. In welk gaatje dit nog bij kon na een halve kilo steak met friet, dat weet ik niet, maar het gebeurde! Na de obligate rondjes en altijd leuk karpergeroddel in een volkscafé reed ik geeuwend terug richting Antwerpen. Rond 1 uur lag ik in m'n bed. Een marathondag dus...