Eens wat minder

Zondag vond ik het gemeen koud op het water, en ik had me niet goed voorbereid. Met m'n gedachten bij de illustraties van het boek, en dan laat ik het bijvoorbeeld na om een thermos warme drank mee te nemen, tja. Er dreef een koud sfeertje over dit middelgrote nederlandse water, absoluut de voorpost van de winter. Het was sedert het voorjaar geleden dat ik hier nog geweest was, in gedachten was het toen nog grauwer dan nu. We zochten de oude gekende stekken op, zochten naar bollen aasvis... vonden ze ook. We cirkelden er rond, kriskras erdoor en herhaalden het keer op keer. De zéker aanwezige snoek, de herders gaven verstek. Overal. Dood aas, groot en klein werd buitenboord gehangen, en ik smeet me ook efkes warm met kunstaas. Het mocht niet baten, ik kreeg geen actie. De mooie zwemactie van mijn handgemaakte jerkbait deed me wél plezier.
David ving wél, die peuterde er nog na véél proberen een kleine snoek tussenuit. Als ik niet wist hoevéél snoek daar rond zwemt, dan had ik zowiezo gedacht dat het er visloos was. Alléhop, de nul was toch van 't bord.
Ik kreeg overdag nog eens goed pijn in m'n hoofd, was dit nou door m'n nieuwe knellende petje of het smeersel van de boterhammetjes die op mijn maag lag?... Tegen donker was ik er niet meer bij, en eigenlijk wel blij om naar huis te gaan. Het grote water kan ook tegen je werken, alsof je met je kaak tegen een koude muur staat, en daar moet je tegen kunnen. Het vangen zal voor de volgende keer zijn! Eerst dat boek, dat boek!


Bijna zo somber als vorig jaar...

Karper & andere Muzen

Een primeur heb je hier. De cover van Alijn Danau's nieuwe boek zal er zo uitzien.
Er is alvast een berg werk verzet... en 't is nog twee weken hard verderdoen om ervoor te zorgen dat jullie rond de Kerst een leuk boek in je pollen kunnen houden!

Onverwacht succes

Tussendoor konden we nog een dag weg. Ik kon het tussen de werken aan Alijn's boek goed verdragen. Toch zat ik overdag als een halve zombie in de boot. Maar we vingen toch een paar vissen, ahum, asjeblieft negen meter+ vissen waaronder warempel weeral twee onwaarschijnlijke bakken. Een 113 cm voor David en een 118 cm voor mij. Tja, veel beter kan het niet. Was ik direct klaarwakker van!...

Zéér zonnige dag!

Ooit komen dagen dat alles klopt, dat je als vismaten tegen elkaar zegt dat het prima gaat met wat je doet. Dan kan je als visser bijna niks verkeerd doen. 'On a roll' noemen de Engelsen dat, dacht ik. De schakels passen ineen, het verhaal klopt op de één of andere manier. Zoals gisteren.
We waren al met zonsopgang aan een groot Nederlands water. Ik zat alweer te suffen, het hard werken aan Alijn's boek weegt op m'n gestel. David zette in met kunstaas, ik met een medium-size dode zeevis. Ik werd vlug wakker want in het eerste uur kwamen er vlot een aantal beten, waarvan er een drietal werden gelost. David verspeelde een kleintje én een mooie vis. De vis die ik loste was een beste, dat voelde ik zo. David verzilverde er twee, een leuke 89-er en een hard vechtende vis van 101 cm. Dus, weeral een metervis binnenboord, de dag was weer al prima ingezet en het was niet eens middag. We gingen op zoek naar meer. We vonden verderop verschillende scholen aasvis en we visten er kriskras doorheen. Midden een school brasems (David haakte er trouwens eentje op pijnlijke manier op z'n kunstaas) kreeg ik een droge tik, mepte, en een halve aasvis kaatste op het oppervlak terug... net achter m'n dreg netjes afgebeten. Spijtig.




Daarna viel het wat stil, dus aten we wat in het lekkere zonnetje (David at z'n pasta met z'n vingers, tja een vork vergeten, gruwelijk vet haha!) en we gingen erna op zoek naar nieuwe stekken, nieuwe onontgonnen dieptes. Kilometers maken met onze nieuwe boot gaat nu erg gemakkelijk en het is bovendien plezierig. We zijn dus niet meer zo stekgebonden. Het reisje leverde niks op dus we keerden terug naar de eerste stekken en vrijwel direct kreeg ik op de 'brasemstek' een aanbeet, een run van jewelste, en een gevecht op het scherp van de snee. Jezusmaria, ik was danig onder de indruk van dit geweld. De boot werd in het windstille weer op sleeptouw genomen, en David stuurde tegen met de electromotor. Uiteindelijk gaf deze dame zich gewonnen, David harkte zonder twijfelen met het net de buit binnen en we werden even stil. Dikke vis en ze werd gemeten op 116 cm! Joohoo, m'n persoonlijk record gebroken met deze eerste vis vandaag. Wat een ontlading... Nu kon het niet meer stuk, twee meters binnen! Wat een emoties, vooral om zo'n drilpartij. M'n vismaat kraaide victorie, gaf een paar oerschreeuwen ten beste die ze tot in Belgiê konden horen, was dit effen vissen!



We visten de namiddag in de brandende zon door (is het echt oktober?) en tot de avond werd het niks meer. Beiden hadden we een lekkere vis aan de rigs... maar de snoeken hoefden het niet meer. Toch bleven we volharden, tot de zon viel. Toen liep ik vast, althans dat dacht ik. David zei net dat we voor de zoveelste keer een bol aasvis binnendreven. De vermoedde plasticzak bleek uiteindelijk toch te bewegen, en 'k sloeg voor de zekerheid toch maar eens stevig aan.
Ik had een beest gewekt die met brute kracht de veiligheid trachtte te bereiken. De motor moest in achteruit, anders kwam dit niet goed. Trillend op m'n benen voorspelde ik dat deze beer groter was dan de vorige. David zei eigenlijk niks meer, het tafereel, de dril sprak voor zichzelf. Slechts een enkele keer zag ik een flits van de vis voor ze zich aan de oppervlakte vleide, tot de overgave gedwongen. Nen boeker, wat een rug! Als perfect op elkaar ingespeelde vismaten haalden we ze binnenboord, en het werd héél stil. Dit was zonder meer de grootste en dikste die we ooit gezien hadden. Het verdict viel op 121 cm, naar het gewicht hadden we het raden. We moeten misschien eens zorgen voor een grote weegzak en weger in de boot. Tja, m'n handen schudden als wilgenblaadjes in een halfzware zomerstorm, en ik zweefde zo'n tien centimeter boven de boot. David hield me tegen. Zonder jou was het niet gelukt kerel, merci! 2 personal bests op één dag, verdomme. Een zéér zonnige dag dus!
In het donker vaarden we terug naar de trailerhelling, en besloten deze overwinning met een bezoekje aan de Italiaan. David at z'n geroosterde kip met rozemarijn met z'n handen, omdat dat nou eenmaal lekker is. Ik nam me een pasta met zeevruchten. Stinkend naar de look besloten we zo vlug mogelijk terug te keren. Natuurlijk, zou jij niet?...

Karperkroost

Groot was m'n verbazing toen ik gisterenavond m'n karperbak leeghaalde voor groot onderhoud. Ik dacht dat ik enkel schubkarpertjes had maar er zit ook een zwakbeschubd spiegeltje bij! Hierbij de allereerste foto's van wat mischien ooit een veertigponder word...

Karper en Muzen

Hard bezig aan de productie van het nieuwe karperboek van Alijn Danau. Het layout-werk en de illustraties vergen veel van m'n tijd, en er schiet niks over om te gaan vissen. Maar dit weekend moet ik er toch effe tussenuit.
Alijn's spruit heet 'Karper en andere Muzen', bulkt van de mooie grote en kleine vissen, en is in pure Alijnstijl weer gewoon erg vloeiend geschreven. Het zal vanzelf weer de nodige controverses doen ontstaan over het welles nietes van één en ander. Maar dat is tegenwoordig inherent aan het moderne gedoe dat karpervissen heet. Anyway, er staan in ieder geval gegevens in die ik na 30 jaar vissen niet wist. Dus je leert iedere keer wel wat bij.
We werken aan een erg sober boek, want alles wat tegenwoordig gepubliceerd word schreeuwt kleurig en high tech om aandacht en bulkt van de ads. Not our cup of tea. So... white it will be.
Met m'n karpertjes die ik thuis in het aquarium heb gaat alles prima. Pas een paar maanden uit het ei, en ze groeien als kool, en ik moet dringend uitkijken naar een groter onderkomen met een stevige filter. Ze zijn nu ongeveer 6 cm, denk ik. Echte volvreters. Pellets, boilies en diepvriesvoer gaan er in grote hoeveelheden in. Dat komt nog goed!
Nu nog zelf eens gaan vissen.

De Provence

Marleen wilde graag nog eens naar de Provence, om een week uit te blazen in het najaarszonnetje. Mij niet gelaten hé! Via m'n collega Arnaud kwam ik uit op een formidabel adresje in de Baronnies, z'n ganse familie gaat er op vakantie en z'n pa heeft een prachtig huisje in het middeleeuwse Rochebrune. Dus, na een +/-11 uur durende trip lag er een pracht van een valei op ons te wachten in het najaarslicht. We vulden er onze week met wandelen in de bergen en valeien, met het inslaan van lekker eten en drinken, en het lezen van boeken. De olijven en de wijn zijn er trouwens super! Brachten een bezoekje aan de Camargue en de Mont Ventoux en meer van dergelijk moois... En natuurlijk had Vandeplancke z'n vliegvisgerief meegenomen. Ik had drie hengels bij, een aftma 4, 5 en 7. Want ik wist niet wat verwachten. M'n Orvis 4-lijntje was ruimschoots voldoende om de kraakheldere beekjes in de rotskloven aan te pakken.














Forel kon ik in de buurt niet vinden, maar kopvoorn was er rijkelijk aanwezig. Maar ozo moeilijk aan de schubben te komen door het extreem heldere water. 12/00 nylon was er erg dik, vond ik, maar ik had niks fijner bij en dit moest het doen. Het duurde efkes voor ik door had wat ze accepteerden uit het uitgebreide assortiment kunstvliegen die ik in m'n archieven had teruggevonden. De kleinste kunstvliegjes werden gewoon genegeerd of vlugjes uitgespuwd voor de haak kon worden gezet. Uiteindelijk bleek een ruige imitatie van een landinsect, een soort zwarte lange kever er het beste te werken. En zodoende had de Geert terug z'n visserspleziertje in de droge Provence. De grootste vis was maximum 40 cm maar dat kon me niks schelen, wat een omgeving om in te vissen!


Onze verdere confrontaties met de dierenwereld aldaar bleven beperkt tot het zien van een aantal gieren, een waterslangetje, de beet van een schorpioen in m'n been (ik leef nog), mooie bruine en groene hagedissen, gigantische insecten en het zien neerschieten van een everzwijn (vlak voor ons neus, maar we leven nog altijd). Nou dus, een pracht van een week...