maandag, augustus 28, 2006

Visloos?

Vrijdag was ik een, voor mijn doen, een 'lange' sessie van plan. Van vrijdagmorgen tot zaterdagnamiddag. Vrijdagmorgen kon ik niet eens vanonder m'n paraplu uit, watersnood! De naden van m'n ovalen paraplu waren gingen lekken en ik zat algauw onder te druppen. Gelukkig werd het 's avonds best lekker weer en ook 's nachts bleef het droog.
M'n ruim op voorhand opgezette voerexperiment bleef echter visloos. M'n tegenstander bleef onzichtbaar en kwam zelfs nog niet aan m'n aas snuffelen. Volgende keer beter.
Maar, er zat wel karper op de stek, en tegen zaterdagmiddag 10u had ik er een beetje teveel gezien, rollend in het oppervlak. Ik kon het niet laten, rigs veranderd en een paar pop-upjes gezocht vanonder in de rugzak. Ik smeet de handel op het -naar mijn idee- goede plekje en na een uur had ik een 13,3kg bijna leder. Een welkome mooie donkere vis, kwas er heel blij mee! De nederlanders naast mij waren, dacht ik, een beetje onder de indruk (na enkele sessies ofzo zonder beet...). Ben in de namiddag naar huis gegaan, na wat erg gezellig socializen met de hoogst sympathieke Dutchies, toffe gasten jullie (hun fotoalbum met Hollandse metersnoeken vergeet ik nooit!).
Het smaakt natuurlijk naar meer, moet ik nou voor de karper gaan of voor de...

maandag, augustus 21, 2006

Kantje vissen

Zaterdag ging ik onverwachts met David een dagje bootvissen op snoek. Omdat we dachten dat 'onze' rivier troebel zou wezen door het vele regenwater van de laatste dagen lieten we onze keuze vallen op een stilstaand water in de buurt van Rotterdam. Nieuw water voor ons, en dat is altijd spannend. Erg mooie trailerhelling! Het water bleek er bijna winterse erwtensoep, zo groen, met ongeveer 60 cm doorzicht. Niet bemoedigend dus. Het vissen bleek er relatief eenvoudig door de uniforme diepte. Het was eens leuk om niet constant op de dieptemeter te hoeven zien. Helaas zagen de snoeken het anders, niets liet zich zien. Tot we onder een nauw bruggetje door voeren, en de hengel van David krom ging. Vast! Nee, vis! Een snoek in de 75cm categorie, die in het warme water onthaakt werd.
De ganse voormidddag werd allerhande kunstaas uitgeprobeerd, niks werkte, er werd niks meer gevangen.
Rond de middag pikten we op een meter of acht uit het kantje een dyneema lijn op van karpervissers die vanuit de overkant visten. Het moet er ginds zo'n goeie 200 meter breed zijn. En toch hadden die mannen het lef om commentaar te leveren. Ze visten met toploodjes voor hun hengeltoppen (had ik 's morgens vroeg gezien toen ze nog in hun nest lagen) maar in de overkant visten ze echter op het talud (80 cm diep). Zonder volglood. Je kan het al raden hoe gemakkelijk je zo'n lijn kan oppikken... Je waren jong en met veel lawaai...
David zei: 'Ach, laat ze nou...' maar ik word daar behoorlijk kregelig van. Je kan geen volledig water opeisen. Hup, er naar toe gevaren, en het efkes uitgelegd...
Haa, hún uitleg was dat iedere karpervisser ginds naar de overkant vist... tja, en dat hadden wij moeten weten... en rekening mee houden... Balen dus!
s' Namiddags deden we de westkant van het water aan, met een heel ander diepteverloop dan de Oostkant. Bemoedigend, maar geen enkele snoek liet zich opmerken.
Zalige dag op het water, met een lekker zonnetje. Alleen moeten die snoeken dat niet zo.

donderdag, augustus 17, 2006

De Gekraakte

Vorige week deed ik een poging om een snoek te vangen op een groot water in de buurt waar ik geboren ben. Dat wilde de eerste avond best lukken met een vis in de 75 cm categorie, wederom op m'n vertroude Guppy. De tweede avond staken de andere vissers een stokje voor m'n visexploten. Geert Vandeplancke slaat namelijk graag een babbeltje en dan komt er geen vis in het net hé? Ik raakte aan de praat met twee vriendelijke jongens die een brede stek deelden. Ze waren net aan het uitpakken. De ene wist me te zeggen dat ze er nu 6 weken aan het vissen waren, met erg mager resultaat. Z'n vriend had drie vissen, hijzelf moest z'n eerste run nog krijgen... tja, eigen aan dressuurwater. Maar dat had hij er voor over, z'n target was immers de Gekraakte Staart, één van de echt grote vissen van het bewuste meer, een oud monument van ver over de twintig kilo. Méér dan deze ene vis wenste hij niet.
Het aas werd op verschillende dieptes uitgeworpen, het kamp opgeslagen. Een kwartier later volgt er een trage run op één van de single hookbaits. Iedereen springt verbaasd en uitgelaten het water in om de vis af te drillen en te scheppen, ik stel voor om te fotograferen. De vis blijft traag en log baggeren, met breed uitdeinende kolken in het olieachtige water. Het zag er veelbelovend uit, zonder meer een echte bak! De ene wilde de vis scheppen toen de karper zich de eerste keer zijlings aan de oppervlakte toonde, maar hield zich uiteindelijk in.
'Geloof het of niet, maar het is de Gekraakte Staart die je er aan hebt, en dan nog je eerste beet godverdomme!' riep z'n visvriend uit. Paniek, spanning en ongeloof tegelijk! De vis ging terug diep en luttele seconden later loste de haak. Ongeloof schoot over, die ene kans voorbij. Geen rimpel die nog aan de reus deed denken.
Teleurstelling alom, je eerste vis van een nieuw water, de vis van je dromen, en hem dan op deze manier kwijtspelen... De pastis in de 1,5 literfles slonk zienderogen. Gekraakte Visser.

donderdag, augustus 03, 2006

Adem halen 5

Vorige vrijdag had ik een dag vrij. Bijna gesmolten door het extreme weer had ik er echt nood aan! David kon niet uitpakken met de boot, dus ging ik maar alleen op pad.
Rustig struinend langs een kalme Nederlandse rivier zou ik trachten een snoek te vangen. Dat wilde wel lukken want na een uur kreeg ik er een mooie op, die m'n aas agressief op een krappe meter uit de kant kwam halen. Een dikke vis, misschien wel een meter, deed het water in 't rond spatten aan het korte stukje uitstaande lijn. Ik strompelde de rotsblokken af om 'm te landen en ondertussen zag hij kans om er vandoor te gaan. Weg vis, spijtig, want het had m'n dag fantastisch gemaakt.
Dertig meter verder kreeg ik nog een nazwemmer maar de snoek schoot flitsend terug in het wier.
Dat was de actie voor die morgen, de zon kwam erdoor en het werd bloedheet. Het water steeg in m'n lieslaarzen en ik droop af.
Zondagmorgen reden David en ik terug naar dezelfde rivier. Het was er aangenaam stil met het krieken van de dag. Zaaalig! Nadat we vlotjes de boot getrailerd hadden driften we de rivier af, de wind zat precies in het verlengde ervan.
Ik kreeg vrij vlot een aanbeet van een snoek in de 75cm klasse die het in de boot wel erg bont maakte, en dus vlug terug in z'n element ging.
Later op de voormiddag miste ik een kleinere vis, maar het was toch actie! En nog iets later zag ik uit het zes meter diepe water een machtige vis om hoog komen die in een halve cirkel m'n favoriete Guppy uit het oppervlak kwam halen! Superactie! Wat een mooi zicht was dat... de beet kwam niet onverwacht, en na een kort gevecht had ik een 102cm in m'n pollen. Gelukkig, en dit op een warme zomerdag...
David zat het stilletjes aan te zien, en ik vond het spijtig dat hij geen beet kreeg, hoe raar kan het lopen hé?...
We probeerden het ook trollend op het taluud, maar niets liet zich nog vangen.
Maare, het was zo zalig op het water dat het ons een formidabel gevoel gaf. Na tien uur kwam het vakantievolk het water op en het was onmiddellijk gedaan met de rust. Tussen jetski en zeilboot voeren we terug naar de helling, met de staart tussen de benen. De dag werd gezellig besloten met een saté anex pindasaus en een frisdrankie op het terrassie.