Fishtic.com

Dag beste lezers, vrienden, vissers,

die vol animo gedurende al deze jaren hebben meegelezen op m'n blog.
Aan alles komt een eind, soms slaat verveling toe, en zit het moment wat tegen.
Daarom was ik op zoek naar wat verandering en verbreding van m'n mogelijkheden.

Van nu af aan gaat deze blog verder onder m'n eigen domeinnaam Fishtic.com...
Je kan hem vinden onder: http://www.fishtic.com

Binnen een paar weken, als Fishtic.com helemaal up to date is,
zal deze blog op Blogger vervallen.
Er zijn reeds nieuwe posts op Fishtic, er is dus al één en ander te lezen, maar terug in de tijd is er nog heel wat aan te passen.
Dus voortaan lees je best mee op WWW.FISHTIC.COM
Ik zie jullie ginds!...

Vliegvissen op z'n mooist

FLY-FOCUS Trailer from Marcus Sies on Vimeo.

Flyfishing from niklas karlstrom on Vimeo.

De snoek is zoek

Met de huidige weersomstandigheden is een snoekzoektocht in de polder niet evident. Het meest water ligt potdicht en jan en alleman klaagt steen en been over het vele ijs. Vooral de sneeuw die op het ijs blijft liggen baart zorgen. Het ontbrekende licht kan de zuurstofhuishouding in deze ondiepe poldervaartjes danig in de war sturen, met sterfte tot gevolg...
In een dikke sneeuwpap reden we gisterenmorgen Nederland tegemoet. Fons zag het allemaal wel zitten en had de snoeken in z'n dromen als in veelvoud aan z'n Busterjerk geregen. Ik zag het zoals gewoonlijk wat sceptischer tegemoet. Dat ijs verdwijnt niet zomaar...
Die polder lag zo wit als een doos nieuwe Dash. Het was inderdaad zoeken naar een streepje open water. Hongerig als sneeuwwolven baanden we ons een weg door de sneeuw, dat kunstaas moest nat worden. De enige stukjes water die open lagen waren plaatsen waar een pittige stroming stond. Ik weet niet of dit werkelijk zo is maar als snoek zou ik daar in de wintermaanden toch niet graag in liggen... In ieder geval, Fons en ik zagen de ganse dag niks, nog geen tik op die hengeltop.
Het zicht was blauw, wit en fantastisch, de boterhammen die ik in de koelkast had laten staan waren lang vergeten. Het was alleen koud aan de voeten.
We zagen er de fun wel van in, thuis lag er ook sneeuw, maar de polder is zo mooi onder een laag wit... Dus, geen vis deze keer. Leute te meer!


Zoeken naar een streep open water!...


Boterhammen vergeten maar het zicht maakt veel goed...


Zoeken naar snoek in de stroming...


Fons met de Busterjerk...


Avondzon boven de Alblasser...

Polderspinnertjes

Met de dooi krijgt ook het visserinstinct een nieuwe impuls. Het voelt aan als de lente, maar is het natuurlijk niet. Uitgedost in poolpak en sweaty moonboots droop ik gisteren na een halve dag dropshotten af naar huis. Geen leven, geen actie, nog geen tikje op de subtiel aangeboden shadjes. De aalschovers doken als bezeten, maar ik zag ze niks vangen. Dan maar gestopt in de hengelzaak, ik kon niks bedenken, maar nam dan wat materiaal mee om polderspinnertjes te maken. Het is leuk om doen op een winteravond, en wetend dat het beste vangertjes zijn is het draagzaam om betere tijden af te wachten. Ze zien er niet perfect uit maar dat hoeft ook niet, als de actie maar goed is. En gezien ik toch al het geleende kunstaas van Fons verspeel, kan ik er hem eens een stelletje cadeau doen!...

Vismandje

Jaren geleden zie ik in Walsort in de buurt van Dinant een affiche hangen voor een hengelsportbrocantebeurs (ik weet niet eens hoe je dat schrijft!). We waren op vakantie in de Ardennen en dan is dit soort uitstapjes leuk meegenomen. Zoals ik het had verwacht was het geen beurs voor echte verzamelaar, het was een hoop rommel, wat betere rommel en hier en daar wat leuks. Toffe molens, maar niet voor m'n budget. Maar, onder deze tenten op het parkeerterrein van Walsort, spatte de folklore er van af. Uiterst gezellig zijn dit soort evenementen, ik kan daar enorm van genieten. Ik had nochtans niet veel geld uit te geven (nooit zo geweest trouwens...).
Aan het laatste kraampje zat een stokoud mannetje me met z'n dichtgepriemde oogjes, tranend en half duttend aan te kijken. Geruit kostuumpje, een beetje verlopen grijs, vergane glorie.
Waarschijnlijk had hij nog niet veel verkocht, het was ook niet echt de moeite wat er lag.
Maar toen viel m'n oog op onderstaand rieten mini mandje. Plompverloren tussen de rommel op dit marktje. Ik ben nogal gevoelig aan dit soort dingen, spullen die geleefd hebben...
Ik nam het vast en het mannetje veerde recht, zij het wat moeizaam.
De onderkant was kapot, maar het was toch een klein leuk tasje, zo'n 18 centimeter breed. Ik moest het hebben. Hoeveel kostte dat alweer? Oei, toch redelijk wat. Marleen keek me aan en wist toch al wat ik ging doen.
Toen het mannetje het mandje in een versleten plastic zakje schoof sprak hij me plots aan. Hij had het mandje zelf gevlochten en beschilderd voor z'n zoontje, toen die nog klein was. Ze vistten samen langs de Maas in Wallonië.
Nu, jaren later, zat hij hier z'n hengelspulletjes te verkopen.. z'n zoon was reeds lang geleden gestorven, en de gezondheid was niet meer van dien aard dat hij zelf nog kon vissen...
Of het waar was of niet, ik werd gepakt toen ik dit aanschouwelijke verhaal hoorde en was enorm blij dat ik weer eens iets met een verhaal op de kop had getikt. Zelf vulde het hem met blijdschap, dat iemand hiervoor belangstelling had. Ik zei hem dat ik het ging koesteren, iets wat ik ook doe.
Het was vergane glorie, langs de Maas...


Een klein mandje... een groot leven...

Betrachtingen...

www.dedunnelijn.be

Het Karperboek waar zoveel om te doen is geweest. Maar helaas was uitverkocht...
Luc De Baets, voor de ingewijde karper- en wedstrijdvisser geen onbekende, schreef deze 320 pagina's tellende 'Karperbijbel der Lage Landen' een kleine tien jaar geleden.
De inhoud van het boek sloeg toen in als een bom, het had dus al vlug z'n voor- en tegenstanders. Maar de kwaliteit van de tekst, de ongelofelijke hoeveelheid info lieten niemand onberoerd.
Nog steeds is het een absolute klassieker die jaren later méér dan up-to-date blijkt.
Met stapels relevante info voor de beginnende karpervisser, én een naslagwerk of heerlijk lezend boek voor de doorwinterde karpervriend!

Het boek is dus terug verkrijgbaar, met een herwerkte frisse look en opgefriste teksten. En als extra heeft Luc een aantal hoofdstukken compleet herwerkt.
De Dunne lijn... kost 40 euro, plus 5 euro verzendingskosten.

U kan het bestellen via deze website: http://www.dedunnelijn.be

Dropshot2

Nu de winter hard toeslaat heb ik, geteisterd door dicht vriezende hengeloogjes en stroef dyneema, meer zin om in de zetel te hangen met een filmpje, chips en een goed glas. Maar de dag vliegt aan me voorbij, de vogels op de voederplank laten het niet aan hun hart komen, sneeuw stuift tegen het raam.
Morgen moet er terug gewerkt worden. Verdorie, toch nog vlug even het warmtepak aan, of er is dit weekend niet gevist! Een kort bezoekje aan het kanaal met z'n oliedikke water. Traag golven de golfjes. Erg traag. Vlaagjes sneew, er ligt een goede 10 centimeter. Benieuwd of ik hier met de dropshot iets kan versieren in dit donkerdiepe water. Hoe reageren de snoekbaarzen op deze overweldigende kou? De haak wordt versierd met een Gulpje, dat moet wel goed zijn...
De eerste stek geeft niks van z'n geheimen prijs en ik wandel na een kwartiertje naar een ander plekje waar onder water een uitgesleten geul ligt. Na drie worpjes, netjes naast elkaar geplaatst om het water secuur te bewerken, krijg ik een tikje. Heel zacht, ik sla niet aan maar trek het shadje 10 centimeter verder. Knal én hangen! Dat het een kleintje is maakt me geen moer uit. Het is vis, op deze sombere winterdag. Het beestje heeft mooie kleurtjes en ik ben er echt blij mee! Een film kan hier niet tegen op...



Koude pootjes op onze voederplank!...



Ondanks de kou...



Prachtige winterkleuren...

Dropshot

Ik ga natuurlijk wel meer vissen dan het aantal posts die verschijnen op deze blog. Het resultaat van deze minisessies is natuurlijk niet van dien aard om er iedere keer iets over te schrijven. Woonde ik in de polder dan was resultaat halen op ultra korte visuitstapjes wel iets gemakkelijker... Jammer.

Vorige week woensdag zat ik - dankzij een onverwacht dagje technisch werkloos - nog eens in de polder. Jerbaitjes zouden het doen, deden het ook, al waren de snoeken op de een of andere manier wel erg onstuimig met het kunstaas, toetsten het slechts aan, of losten gewoon. Actie genoeg maar van een goeie tien aanbeten kreeg ik er slechts drie op de kant. Ondanks heftig stormweer en regen toch een fijne dag.

Ik ben dit jaar sedert de opening van het roofvisseizoen iedere week wel één of meerdere avondjes aan het water te vinden. Dat gaat dan om een krap uurtje vissen. Maar goed, het is even ontsnappen aan de drukke dag, wat tijd voor je zelf vinden. En dan mag het water al niet ver uit de buurt liggen... En zie, kanalen te over in Vlaanderen! Ik was het rap beu om vanaf de kant zoveel shads te verspelen in de mosselbankjes die onze kanalen rijk zijn, en ontdekte dat het dropshotten daarvoor de uitkomst is. Veel subtieler gepresenteerd, perfect stilstaand te vissen, en vooral haperen de loodjes door hun vorm niet zo gauw in de obstakels. Dat de haak op dat moment boven de bodem hangt is ook een plus.
Vanaf de kant is dit een heerlijk rustige manier van vissen, als het water er wat rustig bijligt ben je in staat om ieder individueel mosseltje te voelen waar het loodje over heen sleept. Door het gevoelige topje van dit soort hengels leer je ook heel wat bij over de bodemtopografie, iets waar ik ooit bij het karpervissen nog m'n voordeel zal uithalen!
Doen de snoekbaarzen het, liggen ze er, dan weet ik het quasi meteen. De aanbeten zijn hard en de drils zijn met het Fox Pro dropshothengeltje subliem. Momenteel zijn de resultaten het best met het Fin-S shadje en Gulp Alive (alleen is dit zo'n verdomde stinkboel met dat lekkende potje)
Ik vang eens niets en dan ben je zo weer weg, dan weer eens één, of soms een viertal. Met weinig tijd is dit een plezante visserij waar je ook weinig gesleep met spullen heb...


Leuke visserij!...

Poldergeploeter

Voor dag en dauw stonden we zaterdagmorgen al klaar in de polder. De haken gewet en de motivatie op scherp. Het weer voorspelde niet veel goeds, véél regen... deze voorspelling kwam mooi uit, nu en dan een stevige bui en een pittig windje, m'n nieuwe regenpakje van SPRO en Aigle lieslaarzen kwam dus van pas! Benieuwd hoelang dat regenpak dicht blijft, maar voorlopig komt er geen druppel door.





Fons ging aan de slag met z'n favoriete BigS plug. De welbekende klassieker waar hij zo graag mee vist. Ik koos integraal voor de kleine jerkbaitjes.
De onvolprezen Fox Dolphin, de Buster en m'n zelfgemaakte houten plankjes waar ook al eens wat blijft aan haken!
De dag startte goed, ik kreeg vlot beet, met hier en daar een misser. Fons had minder geluk met z'n Big S. Gedreven en secuur viste hij kilometers water af maar moest geduldig afwachten. Pas later ging hij ook een Buster in de speld en ging prompt aan het vangen!







Het viel op dat de snoeken al in de beschutting van de bewoning lagen, het open water gaf niet zo goed.
Na de middag viel de wind, en ook m'n vangsten vielen plots stil. Fons ging er tegenaan met de Buster en scoorde een paar mooie poldervissen.
Ondertussen was de concentratie verdwenen en ik parkeerde een paar jerks in de bomen, niet te redden, was me dat een gepruts.
Dan maar met de shad geprobeerd. 2 missers volgden. Hmmm... In de late namiddag viel alle actie weg, maar in 't laatste half uurtje kwamen er toch nog een paar leukerds op de kant. M'n laatste vis kwam helemaal van onder een duikertje vandaan om de jerk binnen te zuigen. Dat was een prachtige aanbeet, om die vis vanuit het donker te zien aankomen...
Ik besloot ons uitstapje met een Duitse uiteenzetting waar Fons smakelijk om kon lachen. Ja Fonz, der Hechte ware die Pineut! Ik kan dus helemaal geen Duits.
Kort, Fons had vier snoeken gevangen, ik had er vijf. Negen snoeken op een dagje, dat is een mooi resultaat!
We reden iets vroeger naar België terug omdat ik met de Mechelse karpervrienden had afgesproken in een restaurant in Vilvoorde!
Ik was er redelijk op tijd en kon al direct m'n kiezen zetten in een malse grote paardensteak. Na een uitgewaaide dag in de polder smaakt dit opperbest! De zaak werd onder deskundige begeleiding van Bart, Ben, Gunther en Steven doorgespoeld met 't nodige gerstenat. In welk gaatje dit nog bij kon na een halve kilo steak met friet, dat weet ik niet, maar het gebeurde! Na de obligate rondjes en altijd leuk karpergeroddel in een volkscafé reed ik geeuwend terug richting Antwerpen. Rond 1 uur lag ik in m'n bed. Een marathondag dus...